Etiquetas: reflexión Conmutar Fíos de Comentarios | Atallos de teclado

  • idiotacompulsivo 21:13 en 19 September, 2014 Ligazón permanente | Resposta
    Etiquetas: reflexión,   

    Cómo no haber amado sus grandes ojos fijos. 

    Puedo escribir los versos más tristes esta noche.

    Escribir, por ejemplo: ” La noche está estrellada,
    y tiritan, azules, los astros, a lo lejos”.

    El viento de la noche gira en el cielo y canta.

    Puedo escribir los versos más tristes esta noche.
    Yo la quise, y a veces ella también me quiso.

    En las noches como ésta la tuve entre mis brazos.
    La besé tantas veces bajo el cielo infinito.

    Ella me quiso, a veces yo también la quería.
    Cómo no haber amado sus grandes ojos fijos. (Máis …)

     
  • idiotacompulsivo 22:00 en 24 October, 2011 Ligazón permanente | Resposta
    Etiquetas: reflexión, smartphone, telefonia   

    Ordenadores, futuro? 

    O motorola Atrix é un smartphone concibido para a movilidade e funcionalidade na casa, será o futuro parecido?

    Falaba o outro día cuns amigos sobre o mercado dos ordenadores, un mercado que, creo, podemos estar de acordo en que é un mercado maduro: existen numerosos produtores, moi grandes e moi ben posicionados; é máis que evidente a evolución tanto dos os prezos – baixaron dende aquel primer Personal Computer de IBM que custaba daquela US$1.565 – como das capacidades de computo como de memoria – aquela súper máquina persoal tiña un procesador Intel a 4,77 Mhz e contaba cunha memoria de 640Kb a versión máis avanzada -. É bastante evidente que moito choveu dende 1981, cando aquela máquina revolucionou o mercado. (Máis …)

     
  • idiotacompulsivo 18:56 en 4 April, 2011 Ligazón permanente | Resposta
    Etiquetas: , neruda, poesía, , reflexión   

    Farewell 

    porto pola noite

    Desde el fondo de ti, y arrodillado,
    un niño triste como yo, nos mira.
     

    Por esa vida que arderá en sus venas
    tendrían que amarrarse nuestras vidas.
     

    Por esas manos, hijas de tus manos,
    tendrían que matar las manos mías.
     

    Por sus ojos abiertos en la tierra
    veré en los tuyos lágrimas un día.
     

    Yo no lo quiero, Amada.
    Para que nada nos amarre que no nos una nada.
     

    Ni la palabra que aromó tu boca,
    ni lo que no dijeron tus palabras.
     

    Ni la fiesta de amor que no tuvimos,
    ni tus sollozos junto a la ventana.
     

    Amo el amor de los marineros
    que besan y se van.
     

    Dejan una promesa.
     

    No vuelven nunca más.
     

    En cada puerto una mujer espera:
    los marineros besan y se van.
     

    (Una noche se acuestan con la muerte
    en el lecho del mar.)
     

    Amo el amor que se reparte
    en besos, lecho y pan.
     

    Amor que puede ser eterno
    y puede ser fugaz.
     

    Amor que quiere libertarse
    para volver a amar.
     

    Amor divinizado que se acerca
    Amor divinizado que se va.
     

    Ya no se encantarán mis ojos en tus ojos,
    ya no se endulzará junto a ti mi dolor.
     

    Pero hacia donde vaya llevaré tu mirada
    y hacia donde camines llevarás mi dolor.
     

    Fui tuyo, fuiste mía. ¿Qué más? Juntos hicimos
    un recodo en la ruta donde el amor pasó.
     

    Fui tuyo, fuiste mía. Tú serás del que te ame,
    del que corte en tu huerto lo que he sembrado yo.
     

    Yo me voy. Estoy triste: pero siempre estoy triste.
     

    Vengo desde tus brazos. No sé hacia dónde voy.
     

    …Desde tu corazón me dice adiós un niño.
    Y yo le digo adiós.

    Pablo Neruda

     
  • idiotacompulsivo 13:24 en 12 November, 2010 Ligazón permanente | Resposta
    Etiquetas: , , reflexión,   

    Uno más en la familia 

    Hace unos meses decidí comprarme un netbook, uno de esos mini-ordenadores baratos, en principio validos para navegar, editores de texto, dejarte los ojos, etc…

    mi nuevo netbook

    miralo que bonito con Trisquel 🙂

    Hasta no hace mucho – ademas de dos torres – tenía un portátil, al que tengo un cariño especial por haber sido mi primer ordenador, mis primeros pinitos con la informática ( en realidad ya había hecho algún curso de ofimática y html), mis primeros formateos, instalaciones… el cual se ha roto al poco de comprar este netbook, cascó el disco duro (y uno nuevo vale 100€) 🙁 (Máis …)

     
    • reygecko 20:36 en 20 Novembro, 2010 Ligazón permanente | Resposta

      Pues sí que tiene buena pinta tu netbook. Se nota que han mejorado mucho desde que yo me compré a Blanquito (un Medion Akoya 1210) hace dos años ya…

      Sobre la tecla Windows, yo la uso desde hace mucho como lupa: combinándola con la rueda del ratón, hace un zoom sobre la zona del escritorio que se encuentre el cursor. Al menos en Gnome y con el Compiz básico, ya que ahora estoy probando KDE en mi PC sobremesa y de nuevo vuelve a ser una tecla inútil.

      Saludetes 😀

      • idiotacompulsivo 18:18 en 26 Decembro, 2010 Ligazón permanente | Resposta

        He intentado activar los efectos de escritorio pero es demasiado justito y prefiero que vay amás liviano, además uso el escritorio básico (trisquel-mini), creo que está basado en lxde y al parecer no rula muy bien compiz :S

        Es una compra de la que no me arrepiento, me gusta mi netbook jeje

  • idiotacompulsivo 22:08 en 7 April, 2010 Ligazón permanente | Resposta
    Etiquetas: , , reflexión   

    una mota de polvo suspendida en un rayo de sol 

    Somos tan, tan pequeños y nos creemos tan importantes, como dijo el gran Carl Sagan: “un pequeñísimo grano de arena que forma parte de una vasta arena cósmica ” y sigue  “piensa en los ríos de sangre derramados por cientos de generales y emperadores para conseguir ser los amos momentáneos de una fracción de un punto”.

    Ojala exista vida realmente inteligente en este universo o en otro por que si no, como dijo Jodie Foster en “Contact” (1996), “Cuanto espacio desperdiciado”.

    No nos podemos ni imaginar lo pequeños que somos, lo insignificante que sería nuestra completa extinción: la tierra no dejaría de girar, el sol saldría cada mañana y en unos pocos cientos de años solo quedarían algunos vestigios de nuestra presencia, eso si, marcas sobre un minúsculo grano de arena inmersa en una playa sin fin.

     
  • idiotacompulsivo 20:13 en 4 March, 2010 Ligazón permanente | Resposta
    Etiquetas: , mar, , reflexión, sal   

    agua, sal y rocas…nada mas? 

    Me gusta el mar, sobre todo en esos días de mal tiempo cuando todo el mundo esta encerrado en casa, cuando puedo me voy a la playa, que por suerte la tengo bastante cerca. Me encanta pasear por la arena y ver las olas romper en las rocas, es realmente impresionante.playa de areas

    Se me ocurre pensar (ocurrencias muy idiotas claro está) que el mar es como la vida misma: (Máis …)

     
c
compose new post
j
next post/next comment
k
previous post/previous comment
r
reply
e
edit
o
show/hide comments
t
go to top
l
go to login
h
show/hide help
shift + esc
cancel